مقدمه
تابآوری ارزش نیست یک مهارت است. توانایی ترمیم خویشتن است در شرایط خاص از فردی به فرد دیگر هم متفاوت است و می‌تواند به مرور زمان رشد کند یا کاهش یابد. به زبان ساده دَر‌جا نزدن در تغییرات فراوان زندگی را تابآوری می‌گوییم.
باید بدانیم و بخواهیم و یادآور شویم که در شرایطی می‌توان مقاوم بود. باید بجنگیم گاهی، رشد کنیم و دنیای دور و بر خود را رشد دهیم.
تاب آوردن در شرایط سخت یک هنر است که نیاز به تمرین و ممارست دارد.
تابآوری به معنی مقابله با شرایط سخت نیست. تابآوری استرس را کم نمی‌کند، مشکلات را پاک نمی‌کند بلکه به فرد قدرت می‌دهد تا با مشکلات پیش رو مقابله‌ی سالم داشته باشد و باجریان زندگی حرکت کند. نه تنها افزایش قدرت تحمل و سازگاری فرد در بر‌خورد با مشکل بلکه مهم تر از آن حفظ سلامت روان و حتی ارتقاء آن است.
تابآوری افراد را توانمند می‌سازد تا با سختی و ناملایمات زندگی و شغلی رو‌به‌رو شوند بدون اینکه آسیب ببینند و حتی از این موقعیتها برای شکوفایی و رشد شخصیت خود استفاده کنند.
در تاب آوری دو اصل بسیار مهم است:
- در شرایط دشوار خود را به عنوان یک انسان منعطف دیدن نه یک قربانی.
- باید یک معنای مثبت در زندگی خود با وجود وقایع دشوار یافت.
زندگی یعنی تغییر و اگر نسبت به تغییرات زندگی منعطف نباشیم همیشه در بیم و هراس می‌مانیم و توانایی مواجه شدن با آنها را از دست می‌دهیم.
معنویت تقویت شده راهی مناسب برای تابآوری است. افرادی که ایمان قوی دارند و به خداوند توکل می‌کنند و تسلیم او هستند آرامش و امنیت وصف‌ناپذیری را تجربه می‌کنند.
آموزش تابآوری در شرایط خاص به افراد یادآور می‌شود که در هر شرایطی می‌توانند و باید مقاومت کنند و بجنگند تا رشد کنند و دنیای اطراف خود را هم رشد دهند.
باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش
بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش
ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ بیدل چون به دام افتد تحمل بایدش
رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار ملک است آنچه تدبیر و تامل بایدش
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش!
لسان الغیب “حافظ”
